"Δεν ζητάνε συγγνώμη ΠΟΤΕ οι Δεσποτάδες".

 

 

Μα, γιατί να ζητήσουν συγγνώμη οι Δεσποτάδες; 

Ζητάνε ποτέ συγγνώμη οι Ιεροεξεταστές; 

Υπάρχει Ι. Κανόνας, που να επιβάλει τη συγγνώμη; 

Άσε τώρα, τι λέει ο Χριστός και οι Πατέρες, που φθάνουν στο σημείο να λένε, ότι για τις αμαρτίες των άλλων, εσύ φταις!

 

 

Αυτό θυμίζει τον "Μέγα Ιεροεξεταστή" του Dostoyefsky, όπου εκεί ο Καρδινάλιος κατακρίνει το Χριστό, ότι δεν τα έκανε καλά και ότι αυτοί προσπαθούν να διορθώσουν τα λάθη του! 

Ήρθε να αναστατώσει το έργο τους και πρέπει να φύγει, να τους αφήσει ήσυχους:

 

"Μὴ λὲς τίποτα, πάψε.  

Ἄλλωστε τί θὰ μποροῦσες νὰ πεῖς; 

Τὰ ξέρω ὅλα πολὺ καλά. 

Καὶ δὲν ἔχεις τὸ δικαίωμα νὰ προσθέσεις οὔτε μία λέξη στὰὅσα εἶπες ἄλλοτε. 

Γιατί ᾖρθες νὰ μᾶς ἀναστατώσεις; 

Γιατί, ναί, μᾶς ἀναστατώνεις, καὶ τὸ ξέρεις πολὺ καλά.  

Ἀλλὰ ξέρεις τί θὰ συμβεῖ αὔριο;  

Ἀγνοῶ ποιὸς εἶσαι κι οὔτε θέλω νὰ τὸ ξέρω: 

εἶσ᾿ Ἐσὺ ἢ μόνο τὸ ὁμοίωμά Σου; 

 Ὅμως αὔριο θὰ σὲ καταδικάσω καὶ θὰ καεῖς στὴν πυρά,ὅπως ὁ χειρότερος τῶν ἁμαρτωλῶν, κι αὐτὸς ὁ ἴδιος λαὸς ποὺ σοῦ φιλοῦσε τὰ πόδια, θὰ ξεχυθεῖ αὔριο, μόλις δώσω τὸ σύνθημα, γιὰ νὰ βάλει φωτιὰ στὸ σωρὸ μὲ τὰ ξύλα". 

 "μὰ ἐπιτέλους τελειώσαμε τοῦτο τὸ ἔργο στ᾿ ὄνομά σου. 

Μᾶς χρειάσθηκαν δικαπέντε αἰῶνες σκληρῆς δουλειᾶς, γιὰνὰ ἐγκαθιδρύσουμε τὴν ἐλευθερία· μὰ τώρα πιὰ ἔγινε, καὶκαλά. 

Δὲν τὸ πιστεύεις;"

 

 

"Ἤσουν πληροφορημένος γιὰ ὅλ᾿ αὐτὰ, τὰ συμβούλια δὲσοῦ λείπουν, ἀλλὰ δὲ λογάριασες τίποτα, δὲ σκέφτηκες τὸμοναδικὸ μέσο γιὰ νὰ γίνουν οἱ ἄνθρωποι εὐτυχισμένοι· 

εὐτυχῶς ποὺ φεύγοντας ἀνάθεσες σ᾿ ἐμᾶς τὸ ἔργο, μᾶς τὸὑποσχέθηκες, μᾶς παραχώρησες ἐπίσημα τὸ δικαίωμα νὰλύνουμε καὶ νὰ δένουμε·

 τώρα, δὲν πιστεύω νὰ σκέφτηκες νὰ μᾶς τὸ ἀφαιρέσεις; 

Γιὰ ποιὸ λόγο λοιπὸν ᾖρθες νὰ μᾶς ἀναστατώσεις;"

"Τοὺς ὑποσχέθηκες τὸν οὐράνιον ἄρτον· ἀλλὰ μπορεῖ κάτι τέτοιο, ὅσο δυνατὸ κ ἂν εἶναι σὰν χτύπημα, νὰ συγκριθεῖμ᾿ αὐτὸ τῆς γῆς, στὰ μάτια τῆς ἀδύναμης καὶξεστρατισμένης τῆς αἰώνια ἀχάριστης ἀνθρώπινης ράτσας; Χιλιάδες καὶ δεκάδες χιλιάδων ψυχὲς θὰ σὲἀκολουθήσουν ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ ψωμιοῦ, μὰ τί θὰ γίνουν τὰ ἑκατομμύρια κι οἱ χιλιάδες ποῦ δὲν ἔχουνε τὸ θάρρος νὰπροτιμήσουν τὸν ἄρτο τ᾿ οὐρανοῦ ἀπ᾿ τὸν ἄρτον τῆς γῆς;"

"Γιατί λοιπὸν νἄρθεις καὶ νὰ ἐμποδίσεις τὸ ἔργο μας; 

Γιατί κάθεσαι ἔτσι σιωπηλὸς καὶ μὲ κοιτάζεις μὲ τὸτρυφερὸ καὶ διαπεραστικὸ αὐτὸ βλέμμα;  

Ἐξαφανίσου καλύτερα, δὲν τὴ θέλω τὴν ἀγάπη σου, γιατί οὔτε κι ἐγὼ σ᾿ ἀγαπῶ". 

 "Ξαναγυρίζουμε γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε μ᾿ αὐτοὺς ποὺδιόρθωσαν τὸ λάθος σου".  

"Φύγε καὶ νὰ μὴν ξαναγυρίσεις πιά... ποτὲ πιά!"

Από την άλλη αυτό το "με περίσσεια οργή επιτέθηκε.....", τι σου λέει; 

Η περίσσεια οργή είναι αυτή, που κατεβαίνει στην καρδιά. 

Λέγει ο ι. Χρυσόστομος: "Αν ο άλλος δεν ειρηνεύει με εσένα, εσύνα μη γεμίσεις με ταραχή την ψυχή σου, αλλά να διατίθεσαι φιλικά προς αυτόν, να τον αγαπάς πραγματικά, χωρίς να προδίνεις πουθενά την αλήθεια" (PG. 60.111).

ΙΚ

πηγή