Οι Έλληνες στρατιώτες, ηττημένοι νικητές υποχωρούσαν από το μέτωπο. Είχαμε καταφύγει όλοι οι κάτοικοι στα χωριά, τάχα για ν’ αποφύγουμε την πρώτη μπόρα. Ήμασταν στο Κοσμάτι. Ψιλόβρεχε μέρες ολόκληρες. Ο στρατός κατέβαινε με φρυγμένα τα χείλη, αμίλητος, σκυθρωπός. Στην αρχή στέκαμε στους δρόμους και μοιράσαμε όσο ψωμί είχαμε. Οι χωρικοί, άλλοι ήσαν απλόχεροι, άλλοι σκέπτονταν και την πείνα που τους περίμενε με την κατοχή. Ήταν πόνος ψυχής να βλέπεις ατέλειωτα να περνούν αυτοί οι βουβοί στρατιώτες. Και η φύση τόσο πένθιμη, τόσο θλιβερή. Όταν η βροχή δυνάμωσε, τραβηχτήκαμε στο μεγάλο δωμάτιο με το χωριάτικο δάπεδο, στο επάνω πάτωμα του χωριάτικου σπιτιού του παπού μου. Ήμασταν πολλές γυναίκες και παιδιά. Η κουβέντα λιγοστή, θλιμμένη... Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε από μια δυνατή σπρωξιά. Αμίλητοι μπήκαν μέσα μια ομάδα αξιωματικών. «Να βγουν τα παιδιά έξω», διέταξε ο επικεφαλής. Στάθηκαν σε μια γωνιά του δωματίου και οι γυναίκες τραβήχτηκαν σιωπηλές στην άκρη. Ένας στρατιώτης έβγαλε από πάνω του ένα αμπέχωνο, δεύτερο, ένα πουλόβερ, δεύτερο, πουκάμισο, δεύτερο, φανέλλα, δεύτερη, και ξετύλιξε από το σώμα του μια σημαία ενός τάγματος πεζικού της Ηπείρου κατατρυπημένη από τις σφαίρες. Ο επικεφαλής αξιωματικός την πήρε, τη φίλησε, τη δίπλωσε με προσοχή, και την έβαλε σε ένα μικρό μαύρο κουτί–βαλιτσάκι. Σήμανε προσοχή, χαιρέτησαν όλοι, και σε στάση προσοχής είπε: «Στρατιώτη, αυτή τη στιγμή σου παραδίδω τη σημαία και μαζί μ’ αυτήν, την τιμή της πατρίδας· να τη φυλάξεις ως κόρη οφθαλμού». Ο στρατιώτης συγκινημένος είπε: «Ορκίζομαι να παραδώσω πρώτα την ψυχή μου και ουδέποτε τη σημαία». Αναλύθηκα σε δυνατούς λυγμούς και το κορμί μου δονιζόταν ολόκληρο. Ο αξιωματικός γύρισε θυμωμένος. «Δεν είπα να βγούνε έξω τα παιδιά;», είπε. «Εγώ δεν είμαι παιδί», του είπα. «Εγώ θα σπουδάσω, και τη σημαία αυτή θα την παραδίδω εγώ στα παιδιά». Όταν στη σταδιοδρομία μου ερχόταν η ώρα στη γιορτή της σημαίας να την παραδώσω στο σημαιοφόρο, ποτέ δεν μπόρεσα να νικήσω τους δυνατούς λυγμούς που με έπνιγαν, μου έκοβαν τη λαλιά, και αφήνοντας μισή την προσλαλιά, άφηνα σε κάποιον άλλο να παραδώσει τη σημαία. Υποσχόμουν στον εαυτό μου ότι την άλλη φορά θα είμαι πιο συγκρατημένη, όμως δεν το κατάφερα ποτέ· η εικόνα εκείνη δούλευε πάντα ασυναίσθητα μέσα μου. |
Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.
Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2012
ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ (κατάθεση της τέως Λυκειάρχου Κασσιανής Παπαποστόλου)
1 σχόλιο:
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά
Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...
-
ΕΥΧΗ ΕΠΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΠΙΤΑΣ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας και Φιλαφελφείας ΤΙΜΟΘΕΟΥ Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Ουράνιος Άρτος, ο τη...
-
Μιλώντας γενικά, εντούτοις, υπάρχει μια ευδιάκριτη αδιαφορία για την εκκλησιαστική μουσική στη βυζαντινή λογοτεχνία πριν το 10ο αιώνα. Υ...
-
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ «Χαίρε, ραββί, και κατεφίλησεν αυτόν» (Ματθ. κστ΄,49) Του Παναγιώτου Σ. Μαρτίνη , Δρ. Θ. Η ιστορία από ...
-
Μια φορά οι αδελφές επισκέφτηκαν τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο στα Καλλίσσια. Γύρισαν στην Κάλυμνο ενθουσιασμένες και διηγούντ...
-
Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα, εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πο...
-
AMG Προωθώντας τις Διακονίες του Ευαγγελίου Π ρόκειται για κίνηση του Σπύρου Ζωδιάτη . Το 1942 ίδρυσε την Ανώνυμη Εταιρία «Αμερικανι...
-
«Σέ τόν ἀναβαλλόμενον τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον καθελών Ἰωσήφ ἀπό τοῦ ξύλου σύν Νικοδήμῳ καί θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον, εὐσυμπάθητον...
-
Ο Άγιος δια της προσευχής γκρεμίζει το ναό της Άρτεμης. Λεπτομέρεια από εικόνα του Λάσκαρη Λειχούδη (1733) που φυλάσσεται στο Μουσ...
-
Λόγω του σοβαρού θέματος της Κάρτας του Πολίτη και λόγω της σιγής των Αρχιερέων(Ιερά Σύνοδος)είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε σε ορισμέ...
-
ΧΟΕ : ΕΝΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ π.Αντώνιος Αλεβιζόπουλος Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ – ΠΡΕ...
Η ΣΗΜΑΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ Η ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΕΚΛΙΠΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΣΗΜΑΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή